Αν ο Νωε ήταν έλληνας...

Αν ο Νωε ήταν έλληνας...

Ο Κύριος φανερώθηκε στον Νώε και του είπε: Σε ένα χρόνο θα ρίξω βροχή και θα σκεπάσω ολόκληρη τη Γη με νερό και θα καταστρέψω τα πάντα. Αλλά θέλω εσύ να σώσεις τους δίκαιους και ευσεβείς ανθρώπους και δύο ζώα από κάθε είδος που υπάρχει στη Γη. Σε προστάζω να χτίσεις μία Κιβωτό.

Και ο Θεός παραδίδει στον Νώε τα σχέδια για την Κιβωτό. Με φόβο Κυρίου ο Νώε παίρνει τα σχέδια και συμφωνεί να φτιάξει την Κιβωτό. Θυμήσου, είπε ο Κύριος, Πρέπει να έχεις τελειώσει την Κιβωτό και να έχεις μαζέψει όλα τα ζώα σε ένα χρόνο. Ένα χρόνο αργότερα , αρχίζει να σχηματίζεται μια καταιγίδα και όλες οι θάλασσες της Γης έχουν φουρτούνα. Ο Θεός κοιτάει τι γίνεται και βλέπει τον Νώε να κάθεται στην αυλή του και να κλαίει.

Νώε! Ανακράζει, Που είναι η Κιβωτός;

Συγχώρησε με Κύριε, παρακαλά ο Νώε, έκανα ό, τι μπορούσα αλλά αντιμετώπισα μεγάλα προβλήματα. Πρώτα-πρώτα έπρεπε να πάρω άδεια για την κατασκευή και τα σχέδια που μου έδωσες δε συμφωνούσαν με τον ισχύοντα κανονισμό . Χρειάστηκε να προσλάβω ναυπηγό και να ξαναγίνουν τα σχέδια από την αρχή. Μετά βρέθηκα σε διαμάχη με το Λιμενικό για το αν χρειαζόταν η Κιβωτός σύστημα πυρασφάλειας , βάρκες και σωσίβια . Μετά μου έκανε καταγγελία ο γείτονας μου , γιατί παραβίαζα λέει τα όρια δόμησης χτίζοντας την Κιβωτό στην αυλή μου, και έτσι χρειάστηκα άδεια και από την Πολεοδομία. Είχα πρόβλημα και να βρω ξύλα για την Κιβωτό γιατί υπήρχε απαγόρευση υλοτόμησης για την προστασία της Πιτσιλωτής Κουκουβάγιας. Τελικά κατάφερα να πείσω την Υπηρεσία Προστασίας Δασών πως χρειαζόμουν το ξύλο για να σώσω τις κουκουβάγιες . Αλλά όμως ο Οργανισμός Προστασίας Ζώων δεν με άφηνε να πιάσω κουκουβάγιες. Και έτσι δεν έχουμε κουκουβάγιες. Μετά οι ξυλουργοί κατέβηκαν σε απεργία, αλλά κατάφερα να έρθω σε συμφωνία με το σύλλογο τους. Τώρα έχω 16 ξυλουργούς να δουλεύουν στην Κιβωτό ,αλλά δεν έχω κουκουβάγιες Όταν άρχισα να μαζεύω τα υπόλοιπα ζώα, μου έκανε μήνυση μία ομάδα ακτιβιστών, γιατί θα έπαιρνα μόνο δύο από κάθε είδος.

Όταν ξεμπέρδεψα με αυτή τη μήνυση με ενημέρωσαν από το YΠΕΧΩΔΕ ότι δεν γινόταν να συνεχιστούν οι εργασίες αν δεν κάνω δήλωση για την επίδραση στο περιβάλλον του σχεδιαζόμενου κατακλυσμού. Δεν τους αρέσει η ιδέα ότι δεν έχουν αρμοδιότητα στις αποφάσεις του Δημιουργού του Σύμπαντος. Μετά οι τοπογράφοι τους Στρατού απαίτησαν χάρτη της προτεινόμενης ροής των υδάτων του κατακλυσμού. Εγώ τους έστειλα μία υδρόγειο. Αυτές τις μέρες προσπαθώ να λύσω ένα ζήτημα με την Επιτροπή Ισότητας, που λένε ότι κάνω διακρίσεις επειδή δεν θα πάρω ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε Εσένα, Κύριε. Μου έστειλαν και αυτή την ειδοποίηση με δικαστικό επιμελητή ότι οφείλω φόρο και πρόστιμο γιατί δεν δήλωσα την Κιβωτό ως σκάφος αναψυχής . Τώρα η εφορία έχει παγώσει τις καταθέσεις μου γιατί πιστεύουν ότι φτιάχνω την Κιβωτό για να φύγω από την χώρα για να μην πληρώσω φόρους . Και ακόμη δεν έχει αποφασίσει το Συμβούλιο της Επικρατείας αν ο Κατακλυσμός είναι αντισυνταγματικός , αφού πρόκειται για θρησκευτική πράξη. Πραγματικά, δεν υπάρχει περίπτωση να τελειώσω για τουλάχιστον 5 - 6 χρόνια.

Και τότε άρχισε να καθαρίζει ο ουρανός, να λάμπει ο ήλιος και να ηρεμούν οι θάλασσες. Το ουράνιο τόξο στόλισε τον ορίζοντα. Ο Νώε κοίταξε τον Θεό με ελπίδα . Κύριε, αυτό σημαίνει ότι δεν θα τα καταστρέψεις όλα;

Και απάντησε ο Θεός, Μπα, δε βαριέσαι. Θα το κάνει η κυβέρνηση..

Αρχαία ελληνικά ανέκδοτα.

----
> Τα αρχαία Ελληνικά ανέκδοτα είναι πνευματώδη και διδακτικά. Μας χαρίζουν το γέλιο αλλά εκφράζουν και το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα στην πιο χαριτωμένη μορφή του.
>
> Είπε κάποιος στον Αρίστιππο ότι η Λαΐδα δεν τον αγαπά, αλλά
> προσποιείται ότι τον αγαπά. Ο Αρίστιππος απάντησε:
> «Ούτε το κρασί ή το ψάρι με αγαπούν, εγώ όμως τα απολαμβάνω».
>
> ~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
>
> Ένας άντρας είπε στην ερωτομανή γυναίκα του:
> «Τι θέλεις να κάνουμε, να φάμε ή να κάνουμε έρωτα».
> Εκείνη του είπε:
> «Ό,τι θέλεις, ψωμί πάντως δεν έχουμε».
>
> ~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
>
> Είπε κάποιος στον Διογένη:
> «Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία».
> Και ο φιλόσοφος απάντησε:
> «Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους».
>
> ~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
>
>
> Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιάς κοπέλας. Ο
> Διογένης τον βλέπει. Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι τύπος
> ερωτίλος, κοινώς γυναικάς. Και του λέγει «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως
> εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρην».
>
> ~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
>
> Επαινούσαν μερικοί μπροστά στον Άγη τους Ηλείους, γιατί ήταν πολύ
> δίκαιοι κριτές στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Άγης ρώτησε με απορία:
> - Και είναι τόσο σπουδαίο το ότι οι Ηλείοι μια φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται δίκαιοι;
>
> ~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
>
> Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του. Ο φιλόσοφος
> ζήτησε αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό.
> -«Με τόσαχρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο».
> -«Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο».
>
> ~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
>
> Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη απο ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί
> κάνει κάτι τέτοιο απάντησε:
> - Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι απο την αναισθησία των ανθρώπων.
>
> ~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
>
> Παρακινούσαν τον Φίλιππο τον Μακεδόνα να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε:
> - Δεν είστε καλά!! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ' άλλα μέρη;
>
> ~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
>
> Ένας φαλακρός έβριζε τον Διογένη. Ο φιλόσοφος γύρισε και του είπε:
> «Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα "μπράβο" στις
> τρίχες σου, γιατί απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι».
>
> ~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
>
> Ρώτησε κάποιος τον Αντισθένη τι είδους γυναίκα θα ήταν κατάλληλη για γάμο. Ο φιλόσοφος του είπε:
> «Το πράγμα είναι δύσκολο. Αν παντρευτείς ωραία, θα την έχεις με άλλους κοινή, αν άσχημη, θα είναι σαν να σου επέβαλαν ποινή».
>
> ~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
>
> Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο
> φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι
> ακόμα και να με μαστιγώνουν».
>
> ~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~
>
> Πηγή: "Αρχαία Ελληνικά Ανέκδοτα" - Εκδόσεις Σαββάλα

«Στα 19 μας χρόνια ζούμε μόνοι μας, στα 29 ζούμε με τους γονείς».

Είναι εμφανές το παράδοξο του πράγματος. Οι παρούσες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, έχουν διαμορφώσει ένα νέο οικογενειακό μοντέλο διαφορετικό από αυτό που γνωρίζαμε από παλαιότερες εποχές. Σήμερα, οι νέοι ζούνε με τους γονείς τους μέχρι τα 30 ή και παραπάνω και στις πιο πολλές περιπτώσεις φεύγουν από το πατρικό σπίτι μόνο όταν παντρευτούν και κάνουν τη δική τους οικογένεια. Έτσι, μέσα σε ένα σπίτι πλέον υπάρχουν μόνο ενήλικες, αλλά οι ρόλοι στην οικογένεια δεν αλλάζουν. Το «παιδί» που είναι πλέον ένας ώριμος ενήλικας, συνεχίζει να αντιμετωπίζεται από τους γονείς του όπως και παλιά. Είναι γνωστή και κλασική η φράση των γονέων: «όσο ζεις στο σπίτι μου θα λειτουργείς με του δικούς μου κανόνες». Οι γονείς, δε μπορούν να αποδεχτούν αυτή την αλλαγή και να συμπεριφερθούν ανάλογα, όπως θα συμπεριφέρονταν σε έναν ώριμο ενήλικα με σεβασμό στην προσωπικότητα και στις ανάγκες του. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να καταπιέζονται και αυτοί, αφού δεν γνωρίζουν πώς να συμπεριφερθούν στο ενήλικο πλέον παιδί τους και δε μπορούν να προσαρμοστούν σους νέους ρόλους που καλούνται να παίξουν. Αυτό, έχει σαν αντίκτυπο τη δημιουργία πολλών προβλημάτων στις σχέσεις των μελών της οικογένειας και κυρίως στην ψυχολογική διάθεση του νέου ανθρώπου. Η κλινική εμπειρία έχει αποδείξει ότι νέοι που ζουν με τους γονείς τους μέχρι μεγάλη ηλικία, παρουσιάζουν συμπτώματα κατάθλιψης, στρες, νευρώσεις, μειωμένη αυτοεκτίμηση και μειωμένα κίνητρα για προσωπική εξέλιξη. Στην πιο όμορφη και παραγωγική ηλικία, κόβονται τα φτερά τους και ευνουχίζονται καθώς βλέπουν τη ζωή τους να μην προχωρά. Σε αυτά προστίθεται και ο εφιάλτης της ανεργίας, και το όνειρο για ανεξαρτητοποίηση μοιάζει πιο μακρινό από ποτέ. Αυτό το φαινομενικό δίχτυ ασφαλείας που προσφέρει η οικογένεια, εμποδίζει τους νέους από το να ρισκάρουν και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους καθώς το «βόλεμα» από τις ανέσεις στο πατρικό σπίτι είναι μεγάλο: ζεστό φαγητό, καθαρά ρούχα, μειωμένες ευθύνες. Αυτή η κόντρα στη φυσική εξέλιξη συμβίωση, γίνεται τελικά μια παγιωμένη συνήθεια που φαντάζει τελικά φυσιολογική και μη αναστρέψιμη. Αν συγκρίνουμε τη ζωή ενός ενήλικα που ζει μόνος του και αυτή ενός ενήλικα που ζει με τους γονείς του, θα παρατηρήσουμε πολλές και ενδιαφέρουσες διαφορές σε κοινωνιολογικό αλλά και προσωπικό επίπεδο. Ο ενήλικας που ζει μόνος του μπορεί να έχει την προσωπική ζωή που θέλει, να δέχεται στο σπίτι του όποιον θέλει όποτε θέλει και δεν έχει να δώσει λόγο για το τι κάνει στη ζωή του. Αντίθετα, ο ενήλικας που ζει στο πατρικό του σπίτι, εγκλωβίζεται στο πλέγμα ενοχών που του δημιουργεί η εξάρτηση από την οικογένεια και περιορίζεται αυτόματα η κοινωνική και προσωπική του ζωή. Αυτή η κατάσταση βαθμιαία δημιουργεί μια νέα γενιά ανθρώπων που δεν μπορούν ουσιαστικά να ωριμάσουν και να ολοκληρώσουν την προσωπικότητά τους αφού οι συνθήκες δεν τους επιτρέπουν να βρουν το ρόλο τους τόσο σε οικογενειακό όσο και σε κοινωνικό πλαίσιο.

Απόσπασμα κειμένου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Εβδόμη"

Κείμενο: Λαζαρίδου Μαργαρίτα